Rahim verkoopt de daklozenkrant. Hij staat op zijn vaste plek bij de supermarkt. Een docent van de kunstacademie spreekt hem aan. Of hij model zou willen zijn tijdens een schilderles. Dat wil hij wel.
Op een druilerige woensdagavond maakt hij zijn entree. Het lokaal vult zich met zijn energie. Een en al hartelijkheid en warmte. Grapjes makend. Met joviale gebaren brengt hij zijn eigen sfeer binnen. Vast niet voor het eerst.
Maar zijn rol, deze avond, is om stil te zitten en te zwijgen. Best lang ook. Op zichzelf teruggeworpen worden, naar binnen keren; daar is nu geen ontkomen meer aan.
Volgende: V2 – Bergman, Vera