Een tante, 82, opmerkelijk godsvruchtig, zegt liever: ‘Ik leef godsgelovig.’ Haar twee zussen lieten ‘al dat katholieke’ achter zich. Noemden het niet zozeer poppenkast, volksverlakkerij, maar onnodig, te gemakkelijk.
Haar zussen zijn, in haar woorden, getrouwd met twee betrouwbare, sportieve mannen, kérels; jeugdvrienden. ‘Daarom bid ik veel voor het viertal. En zie, ze leven netjes.’
Zij studeerde Franse Taal en Letterkunde, promoveerde op geschriften van Theresia van Lisieux, een mystica; op hoe zij de vele verleidingen weerstond. Cum laude.
Rond haar veertigste had zij in een Franse kloostertuin een mystieke ervaring: een eeuwig moment. Werd kort erna novice, deed haar eeuwige gelofte. Ik zoek haar van tijd tot tijd op.
De mosrijke muur
aan de schaduwzijde – hier –
en dat hemels licht
door een zij-ingang, vervuld
van hoe nu te gaan leven.
Vanmorgen ontving ik een manuscript over mystiek. Of ik er met haar eens naar wilde kijken.
Vera Bergman
Vorige: V1 – Lange, Anke de
Volgende: V3 – Buschman, Simon