voorbeeld 15

… Ik draai het nummer van China Airlines in Fukuoka. Een vriendelijke stem aan de lijn. Gelukkig in het Japans.

     ‘Een fiets?’ U wilt een fiets meenemen? Begrijp ik het goed? Een fiets?’

‘Ja, een fiets. Die is trouwens al aangemeld. Ik had hem per vliegtuig mee naar Japan genomen en wil die mee terugnemen.’

              ‘Een fiets? Tjaaaa, sorewa sorewa…’

Ik voel hem aankomen. Dat ‘sorewa sorewa…’ ken ik al te goed. Een fraai klinkende uitdrukking voor: ‘Tja, eigenlijk kan dat niet. Om niet te zeggen: onmogelijk.’

Kunnen dingen niet een keer makkelijk gaan? Ik hoor mezelf mijn verhaal opdreunen. Inmiddels zo vaak geoefend dat ik het bijna accentvrij kan. Nou, bijna dan. Na afloop van dat geoliede verhaal schakel ik noodgedwongen over op mijn opeens zwaardere accent. ‘Wat zijn hier de regels voor de verpakking van fietsen als bagage voor het vliegtuig?’ Ik zoek de juiste formulering. Mocht die mevrouw over mijn gestuntel in lachen uitbarsten, heb ik er alle begrip voor.

De Hollander –

Je lacht je een ongeluk,

Als er geen tolken zijn.

Na eeuwen nauwe contacten tussen Japan en Nederland is er niet veel verbeterd aan de taalvaardigheid van ons bleekneuzen. Getuige onder meer dit Japans gedichtje van een paar honderd jaar geleden.

Anne Sey

Uit: Terug naar Japan.

Verslag van een ontdekkingsreis.

2021 Uitgeverij Aspect