Bij mijn ouders stond een rond tafeltje met opklapblad; tijdens Kerst in vaders werkschuur, opengeklapt. Want dan was die kamerplek voor de Kerstboom. Verschrikkelijk.
Een vaste uitdrukking van mijn vader: ‘Dit is slot noch zin.’ Een keer vraag ik (zit naast zijn werkbank) wat het betekent. ‘Flauwekul.’ Ik kijk intussen naar het klikmechanisme aan het onderkantblad. Dat klikding & flauwekul: voorgoed samen.
Ik hou niet van feestdagen; zeker niet in mijn Woongroep Psychiatrie; ben dan het liefst op mijn kamer.
Boven mijn bed, een foto: mijn ouders en ik, heel jong nog; ben nu 38. Tijdens feestdagen hangt het onderkantblad met klikmechanisme daar. Geërfd. Nu met een ophangoog eraan.
Ik hou mijn kamer zo leeg mogelijk. Klee-me enkel in zwart-wit-grijs.
Als het blad valt,
klikt-ie zich vast
aan het onderstel.
Doe ik ook.
Op de buiten- en binnenzijde van mijn kamerdeur hangt een bordje: SLOT NOCH ZIN.
Kees van der Wal
(Mieke hielp me.)
Vorige: E9 – Jansma, Evelien
Volgende: E11 – Broersen, Annemiek