Een wabi-sabi
Weer een regenbui!
Traag als naaktslakken kruipen
De dagen voorbij.
Toch krimpt het licht gestaag.
De zomer versnelt zijn pas.
Een typisch nazomergedicht, waarin gespeeld wordt met de beleving van tijd. De trage gang van zomerse nadagen versus de gestage krimp van het daglicht en het snel naderende najaar.
De foto is genomen in onze stadstuin. De naaktslak is een symbool van traagheid. Er kleeft echter ook iets afstotelijks aan het beestje, vanwege het taaie slijm dat achterblijft op je handen, wanneer je hem zou oppakken.
Maar we lieten hem rustig zitten. Op de sculptuur uit Bali, die een herinnering is aan een jong gestorven vriend. Het oor van het beeld is geschonden tijdens werkzaamheden in de tuin.
Maar dat geeft niet. Want zei een Franse filosoof uit de vorige eeuw niet (heel wabi-sabi) : “Het volmaakte verveelt”?
Leo Mesman
