Over wabi-sabi
Het is niet gemakkelijk om de vraag te beantwoorden wat wabi-sabi betekent voor mij.
Allereerst: mijn kennismaking met het begrip is tamelijk vers, namelijk via een mail van Simon Buschman over het begrip wabi-sabi en twee nieuwe websites over wabi-sabi.
Ik was verbaasd dat wabi-sabi een Japans concept is. Ik verkeerde in de veronderstelling dat in Japan de schone vorm juist de norm is. Als voorbeelden ervan: de sierlijke of strakke lijn, de uiterst verfijnde theeceremonie, de 5-7-5 lettergrepen van de drieregelige haiku:
in haar ogenglans
weerkaatsen verre bergen
– de blauwe libel
Kobayashi Issa, 1763-1827
Het was dan ook verrassend om de schoonheid van het imperfecte in het begrip wabi-sabi als een kunstuiting te zien. Voor zover ik er iets zinnigs over mag zeggen – ik beperk mij tot het volgende: het durven doen.
Dat ‘durven doen’* wil zoveel zeggen dat jij je echt niet laat tegenhouden door het – beoogde – perfecte ofwel volmaakte eindresultaat.
Gerard Beentjes
* Een van de kernwaarden van wabi-sabi: ‘De schoonheid van het imperfecte, ook: je durven verzoenen met het imperfecte in jezelf.’
