eentonig gesuis
weer te moeten verdragen
door die kale bomen
windstil
er beweegt toch altijd wat
ooit in rust is niets
er waaien soms
flarden van onbehagen
door mij heen
en dan weer
waait dezelfde wind door
een tevreden hart
Adri Geurts
Volgende: V2 – Bergman, Vera