een oud roestig hek met een krul
niemand die het veranderde
in al de jaren dat het er al staat
roestig, omdat het regelmatig
onder water staat als de Maas
weer eens hoog is vanwege
de vele regenbuien
over een paar weken zal de boer
van wie het land is,
het weer open maken
dan huppelen al zijn koeien
gezellig naar buiten
dit paadje, een karrenspoor
ik kom er graag het is er stil
mijn gedachten laat ik dan
de vrije loop – en ik denk aan jou
het is nu zes weken geleden
dat je zo plotseling van mij
bent heengegaan nog altijd
kan ik het niet bevatten
het valt niet te geloven
maar is onomkeerbaar
het heeft plaatsgevonden:
je zal er nooit meer zijn
Irene Hagemans
Volgende: V2 – Bergman, Vera