Paul, enig kind, blindgeboren, ontmoet ― met zijn ouders met vakantie ― Paco. Het wordt een hechte relatie; ze gaan samenwonen in Murcia. Wandeltochten zijn hun passie. Elk jaar verblijven zij in de zomer en winter bij Pauls ouders, Karel en Martha. Zij laten voor hen de eerste verdieping verbouwen en in de tuin, met uitzicht op de landelijke omgeving, een ruime werkunit plaatsen. Paco rondt zijn promotie af, leert braille; Paul speelt luit, spreekt al beter Spaans; de ouders en zij Engels. En ze zingen gevieren liederen.
Paul vertelt over zijn landschapsbeleving middels geuren, regen, vogelzang, wind, geritsel, echo’s en betasten. Paco benoemt de ruimtes en geeft afstanden aan. Op den duur versmelten hun impressies. Er ontstaat een nieuwe dimensie, een tweelinggevoel. Hun lopen raakt op elkaar afgestemd: wacht Paco, Paul iets verder ook. Sinds jaren hebben zij een geleidehond, Bas, die daarin meegroeit, weet wanneer hij het voortouw kan nemen. In de vriendenkring kent Bas zijn plaats, tussen hen in.
Paul krijgt in een vroeg voorjaar vaker hoofdpijn. Uiteindelijk wordt hersentumor vastgesteld. Na twee operaties en chemo’s blijkt hij uitbehandeld. Zijn euthanasie is medio december. Paco blijft nog maanden bij zijn schoonouders; wandelt veel met Bas; beluistert de acht composities van ‘Vier Jaargetijden’, vooral die van Glazoenov en Piazzolla; richt zich dan op ‘Winterreise’ van Schubert als rouwtrektocht met Paul; blijft bij Karel en Martha welkom ― ook wanneer hij na jaren Yago, een vogelaar, ontmoet.
Marianne Kieft
Zonder dat iemand het wist of vermoedde – ook Paco niet – schrijft Yago een korte novelle. Een fictieve vertelling waarin Paul, Paco en Bas figureren. Yago reikt Paco het eerste exemplaar aan, de ouders van Paul en zijn ouders eveneens. Dit mooie moment vindt plaats op de huwelijksdag van Paco en Yago.
Martha van Dissel
Volgende: V2 – Bergman, Vera