Het was najaar, inmiddels vier jaar geleden. De bladeren waren van de bomen. Koud was het niet, maar de zomer bleek duidelijk voorbij. Ik bevond me op weg naar Museum De Pont in Tilburg, reisde van het station met de bus en stapte uit bij het Wilhelminapark. Een fysiek zware periode lag achter mij en hoewel ik weer mocht reizen, droeg ik nog op mijn rug een apparaat waarin sondevoeding. Zo kwam ik de dag door.
Ook in het park heerste de herfst. Het zag er somber uit, tot mij, niet ver van de bushalte, een forse boom opviel: de kleur die uit alles leek verdwenen, had zich hier, op de bast van deze boom, teruggetrokken. Die ontdekking deed iets met me, deed me goed.
als de maan lacht
lijkt alles lichter
veel lichter
Anton de Joode