Het is weer zover.
Ik loop buiten en zie aan de boom voor mijn huis
dat het weer tijd is voor de prachtige bloesem.
Deze tijd vind ik altijd een bijzondere tijd.
Het zorgt ervoor dat ik nog meer in het moment ben
wanneer ik naar buiten ga of weer thuiskom.
Ik sta net even wat langer stil.
Ik kijk net even wat beter.
De boom en de bloesem zorgt ervoor
dat ik gewaar ben van wat er NU gebeurt.
Niet alleen bij de boom, maar ook in mij.
Ik ervaar een gevoel van blijdschap
dat het voorjaar zich aankondigt.
Ik voel de waardering en bewondering voor de natuur.
Ook merk ik de gedachten op dat ik niet wil
dat over een korte tijd dit weer voorbij gaat
en de bloesem als ‘lentesneeuw’ naar beneden dwarrelt.
En dat ik de beweging van het fijne vast willen houden.
De opmerkzaamheid in het moment zorgt ervoor
dat ik deze beweging volledig kan ervaren
en kan laten zijn.
De blijdschap en een soort gevoel van weemoed,
misschien wel tezamen in 1 enkel moment.
En dan volgt een gevoel van dankbaarheid.
Dankbaar dat er aandacht is
om aanwezig te zijn in het moment
en écht te mogen ervaren wat er IS.
Alles verandert.
Alles gaat voorbij.
En zo kan ik blijven oefenen
in het volledig ervaren
en omarmen van het huidige moment.
Nathalie van Haasteren
Volgende: V2 – Bergman, Vera